Τα θαύματα που δεν γίνονται στη Football League και η επόμενη μέρα στον Άρη

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Αν πριν τον αγώνα με τον Πανσερραϊκό η προσπάθεια του ΑΡΗ να ανατρέψει την κατάσταση και να καταλάβει μια από τις δυο θέσεις της απευθείας ανόδου ήταν δύσκολη και με αμφιβολίες για την επίτευξή της ακόμη και σε περίπτωση του απόλυτου των νικών ως το τέλος, μετά την ισοπαλία στις Σέρρες, ανάγεται- κακά τα ψέματα- σε θαύμα. Όχι μόνο γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι κίτρινοι μπορούν να πάρουν τα εναπομείναντα παιχνίδια, αλλά γιατί με αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα (τελευταίο κρούσμα το νέο πέναλτι εφεύρημα υπέρ του Απόλλωνα στην Κρήτη), είναι σχεδόν απίθανο οι… Μπαρτσελόνες της Football League, Λαμία και Απόλλων να κάνουν τόσες γκέλες μαζεμένες.

Οι ελπίδες για τον Άρη, αν δεν συμβεί κάτι το συνταρακτικά απρόοπτο, εξανεμίστηκαν στις Σέρρες και αυτό που μένει για την ομάδα του Κωστένογλου πλέον είναι τουλάχιστον να μην απολέσει και την 3η θέση. Χωρίς αυτόματα αυτό να σημαίνει ότι θα δώσει άνοδο, γιατί ο Άρης έχει καεί πολύ πρόσφατα από την καλλιέργεια φρούδων ελπίδων και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να μπει αυτή τη στιγμή σε ένα φαύλο κύκλο συζητήσεων περί αν και εφόσον και γιατί… Αν έρθει έχει καλώς.

Ο Άρης μπαίνει στη διαδικασία να αρχίσει σιγά-σιγά την κουβέντα για την επόμενη μέρα, ένα ολόκληρο μήνα πριν τελειώσει το πρωτάθλημα γιατί στις Σέρρες ένα ματς που θα έπρεπε να είναι 0-2 στο ημίχρονο λίγο έλειψε να το χάσει στην επανάληψη, αλλά να το πάρει κιόλας με την απίστευτη ευκαιρία που χάνει ο Μιλούνοβιτς στο 95΄. Δυστυχώς ο Άρης, ειδικά εκτός έδρας, δεν έχει το εύκολο γκολ ή αν θέλετε τον σέντερ φορ περιοχής που θα κάνει τη ζωή των υπολοίπων πιο εύκολη και αν δεν το πετύχει νωρίς στις ευκαιρίες που και στις Σέρρες του παρουσιάστηκαν, έχει πρόβλημα. Ο αντίπαλος χαλυβδώνεται, όσο περνάει η ώρα βρίσκει χώρους (το έκανε και ο Πανσερραϊκός) και παράλληλα αυξάνεται και η πίεση στους παίκτες του Άρη που με την πάροδο του χρόνου έχασαν το καθαρό μυαλό και δεν έκαναν τις καθαρές ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου, διάστημα που ό, τι ώρα ήθελαν πατούσαν περιοχή.

Υπό τις παρούσες συνθήκες και αν δεν αλλάξει κάτι, ανοίγει πρόωρα λοιπόν το κουτί της επόμενης μέρας. Με την απογοήτευση του κόσμου δεδομένη, τις αμφιβολίες για το αν ο ιδιοκτήτης έχει τα εχέγγυα να κάνει το… come back και να διορθώσει ό, τι δεν έγινε σωστά σήμερα. Με δεδομένο ότι οι ελπίδες έγιναν αμυδρές, ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι ως ο μεγαλομέτοχος . Ξέρει και ο ίδιος ότι έγιναν πολλά λάθη και ότι πλέον έχει να αντιμετωπίσει εκτός από την πίκρα και την καχυποψία του ταλαιπωρημένου αρειανού, απόρροια της φετινής αποτυχίας. Μια ακόμη χρονιά στη Football League, σημαίνει σε μια πρώτη ανάγνωση, ακόμη πιο πενιχρά έσοδα σε ένα ούτως ή άλλως υποβαθμισμένο πρωτάθλημα, δημιουργία καινούργιας ομάδας σχεδόν από την αρχή, οργάνωση από το μηδέν σε όλα τα επίπεδα, αφού φάνηκε φέτος ότι ο Άρης υστερεί απελπιστικά στο κομμάτι αυτό και θωράκιση αφού αν φέτος υπήρχε συναγωνισμός του χρόνου τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Κοινώς χρειάζεται ο ιδιοκτήτης να βάλει το χέρι ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη χρηματοδοτώντας το πρότζεκτ, για να κλείσει τις οικονομικές τρύπες που θα αφήσει η φετινή χρονιά και να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες της επόμενης.

Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο ελληνικό ποδοσφαιρικό χάρτη, ο Άρης χρειάζεται επειγόντως επαναπροσδιορισμό, θέσης, στάσης, προθέσεων, δυναμικής. Δεν μπορεί να αντέξει άλλη συρρίκνωση, άλλη απαξίωση, άλλη… Λαμία να τον μετατρέπει σε παιχνιδάκι.

Οφείλει όμως πρωτίστως να μην τα παρατήσει στα υπόλοιπα παιχνίδια και να μην βυθιστεί στην εσωστρέφεια την οποία θα επιδιώξουν να τον βάλουν φίλοι και εχθροί ένθεν κακείθεν. Με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και οδηγό τα λάθη του παρελθόντος, θα την βρει την άκρη.

ΥΓ Στους δυο μήνες του Νίκου Κωστένογλου στον πάγκο, ο ΑΡΗΣ έχει οκτώ νίκες, μια ήττα και μια ισοπαλία με παθητικός μόλις ένα γκολ. Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα η επίδοση αυτή δεν θα ισοδυναμούσε με μείωση της απόστασης από την κορυφή; Αλλά είπαμε εδώ είναι Football League…

ΥΓ 1: Το κλάμα του Μιλούνοβιτς στα αποδυτήρια (ανθρώπινο το δίχως άλλο) μετά την απίστευτη χαμένη ευκαιρία του στο 95΄ που θα κρατούσε σήμερα ακόμη ζωντανό τον Άρη, αποδεικνύει και κάτι ακόμη. Ότι τη φανέλα αυτή δεν την φοράνε τα βιογραφικά αλλά η καρδιά, η ψυχή και η αντοχή στην υψηλή πίεση.